Een duwtje van de overheid
Mensen moeten vrij zijn om te doen wat ze willen en
ervoor kunnen kiezen om niet mee te doen aan onwenselijke verbonden. ‘Keuzearchitecten’
zoals de overheid mogen echter wel proberen het menselijk gedrag te beïnvloeden
om zo ons leven langer, gezonder en beter te maken. Een duwtje in de goed
richting?
Richard Thaler en Cass
Sunstein schreven Nudge, een boek over het ‘verbeteren van beslissingen over
gezondheid, welvaart en geluk’,
vanuit het ‘libertair paternalisme’. Zij noemen het ‘nudgen’, een zacht duwtje
dat het gedrag van mensen significant verandert. Het gaat erom dat we mensen hiermee
zoveel mogelijk helpen bij het nemen van beslissingen die moeilijk zijn, die ze
zelden hoeven nemen, waarop ze niet meteen feedback krijgen en/of die ze niet
eenvoudig kunnen begrijpen. Ze beschrijven een aantal bewuste inspanningen die
zowel private ondernemingen als overheidsinstellingen kunnen doen om de keuzes
van mensen te sturen in een richting die hun leven zal verbeteren; keuzes
waarmee zij beter af zijn en die ze zelf ook zo ervaren.
Homo Economicus
We zijn geen ‘Homo Economicus’ (Econs), we zijn mensen. Dat betekent dat we niet erg rationeel zijn als we keuzes maken. Sterker nog, veel mensen willen graag dat anderen hen helpen betere keuzes te maken. Econs kunnen onbevooroordeelde voorspellingen geven, maar mensen maken fouten; wij hebben de neiging onrealistisch optimistisch te zijn, door te gaan met wat we al doen en te kiezen voor de weg van de minste weerstand (default), zoals niets doen. We kunnen onze kennis over menselijk gedrag vergroten als we snappen waar mensen systematisch fouten maken, zowel intuïtief als rationeel. Een goed ontworpen systeem houdt er rekening mee dat de gebruikers fouten maken en waarschuwt ze hiervoor (zoals met de melding ‘dit vakje is nog niet ingevuld’). Als prikkels en duwtjes verplichtingen en verboden kunnen vervangen, kan de overheid kleiner en bescheidener zijn.
We zijn geen ‘Homo Economicus’ (Econs), we zijn mensen. Dat betekent dat we niet erg rationeel zijn als we keuzes maken. Sterker nog, veel mensen willen graag dat anderen hen helpen betere keuzes te maken. Econs kunnen onbevooroordeelde voorspellingen geven, maar mensen maken fouten; wij hebben de neiging onrealistisch optimistisch te zijn, door te gaan met wat we al doen en te kiezen voor de weg van de minste weerstand (default), zoals niets doen. We kunnen onze kennis over menselijk gedrag vergroten als we snappen waar mensen systematisch fouten maken, zowel intuïtief als rationeel. Een goed ontworpen systeem houdt er rekening mee dat de gebruikers fouten maken en waarschuwt ze hiervoor (zoals met de melding ‘dit vakje is nog niet ingevuld’). Als prikkels en duwtjes verplichtingen en verboden kunnen vervangen, kan de overheid kleiner en bescheidener zijn.
Daarbij bedoelen ze niet
het verhogen van de belasting op tabak, alcohol of vette happen, maar
bijvoorbeeld wel: gezonde dingen op ooghoogte en bij de kassa. Simpelweg maximaliseren
van het aantal keuzes of een standaard voor iedereen is evenmin de beste
oplossing. Want niet iedereen kiest vrijwel altijd wat een ander kiest. Wat wel
helpt, is een ‘opt out’: de standaard optie is deelname, tenzij je zelf
aangeeft dat je dat niet wilt. Dit kan een belangrijk verschil betekenen bij
bijvoorbeeld orgaandonatie. Overigens is het beïnvloeden van keuzes vrijwel
onvermijdelijk, al is het onbewust. Zelfs het meten van keuzes kan ze al
beïnvloeden. Een voorbeeld: als je mensen een dag van tevoren vraagt of ze gaan
stemmen, zijn ze 25% meer geneigd te stemmen. Als je ze vraagt hoe laat ze gaan
stemmen en bij welk stembureau, is de kans nog groter dat ze gaan stemmen. Dus:
hoe concreter de (hulp)vragen, hoe beter.
Vooroordelen
Vuistregels zijn handig, maar kunnen leiden tot vooroordelen. Mensen nemen vaak als uitgangspunt dat wat ze al kennen en passen dat een op een toe op iets anders. Bijvoorbeeld bij het inschatten van risico’s. Mensen hebben ook twee keer zo veel hekel aan verlies als dat ze houden van winst. Daardoor kiezen we minder snel voor veranderingen, zelfs als die in hun voordeel zijn. Denk aan overstappen naar een ander verzekeraar of energieleverancier. En mensen hebben moeite verleidingen te weerstaan. Ze laten zich wel beïnvloeden door sociale druk, zeker als ze denken dat anderen naar ze kijken. Obesitas is ‘besmettelijk’, afvallen ook.
Vuistregels zijn handig, maar kunnen leiden tot vooroordelen. Mensen nemen vaak als uitgangspunt dat wat ze al kennen en passen dat een op een toe op iets anders. Bijvoorbeeld bij het inschatten van risico’s. Mensen hebben ook twee keer zo veel hekel aan verlies als dat ze houden van winst. Daardoor kiezen we minder snel voor veranderingen, zelfs als die in hun voordeel zijn. Denk aan overstappen naar een ander verzekeraar of energieleverancier. En mensen hebben moeite verleidingen te weerstaan. Ze laten zich wel beïnvloeden door sociale druk, zeker als ze denken dat anderen naar ze kijken. Obesitas is ‘besmettelijk’, afvallen ook.
De auteurs gebruiken RECAP
als instrument: Record (beschrijven), Evaluate (onderzoeken), Compare (vergelijken),
Alternative (alternatieven bieden) en Pricing (waarderen). Je kunt hiermee complexte,
ontransparante en onbegrijpelijke (financiële) constructies zoals hypotheken,
verzekeringen en contracten reguleren en structureren. Kortom: help mensen de
beste keuze te maken door ze helder te informeren, ze ook een simpele goede
optie en een opt out te bieden en door maatwerk te leveren op basis van wat ze
nodig hebben. Nudgen met deze elementen (via heldere informatie en sociale
beïnvloeding) kan mensen helpen bij het beter inschatten van de werkelijkheid
en het maken van passende keuzes.
Kijk voor meer nudges op www.nudges.org
Bernadet
Timmer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten